مدح امیر المؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
حـریم خانۀ کعـبه اگر قـلب زمین باشد یقـیناً قلب این خانه امیر المـؤمنین باشد بها می‌گیرد این دنیا، رها می‌گردد از غم‌ها اگر که چند روزی آسمان خاکی نشین باشد عـلـیُّ حـبُّـه جُّـنَّـه قَـسـیمُ الـنّار و الجَنـَّه امـامَ الانس و الجِـنّه امام المتـقـین باشد جهانی بر سر خوانش عوالم تحت فرمانش همان شاهی که هم شأن ملِک‌بانوی دین باشد عـلی بن ابی طالب امـیر فـاتـح غـالـب همان که قدرت دست خدا در آستین باشد امیـد زندگی حـیدر، دلیـل بندگی حـیدر خدایم آن خداوندی که حیدرآفرین باشد شب معراج، ابالزّهرا علی را دید در هرجا تعجّب نیست از حیدر مقامش اینچنین باشد مسیر هر دل عاشق، میان خلق با خالق رسیده تا که در این رابطه حبل المتین باشد علی یعنی همانی که، دقیقاً در زمانی که به راه افـتاد سیل فـتـنه سدّ آهـنین باشد دوباره روز خواهد شد، علی پیروز خواهد شد شب تاریک حتی در یسار و در یمین باشد هجـوم لا فرارِ او، طلـوع ذوالفـقـار او غروب ناکثین و مارقین و قاسطین باشد فـراتر از زمینی‌ها، کـلـینی‌ها امـینی‌ها هر آنچه گفته شد در مدح مولا بیش از این باشد رجز با ذکر یا حیدر مدد شیر خدا حیدر هـمیشه بر لب یکـتا یل اُمّ البـنـین باشد اگر باده به کف دارم به سر شوق نجف دارم که صحن روشنش همسایه با عرش برین باشد من آن مجنون بی‌لیلی، دل بی‌تاب من خیلی هواخواه نجف تا کربلای اربعـین باشد امیـر بی‌گـزند آمد زبان شعـر بنـد آمـد پس از این زحمت شعرم به دوش نقطه چین باشد |